Big Apple’ın Hikayesi

Biz bir grup lindy-severi bir sosyal dans gecesinde, bir doğum gününde, bir düğünde, belki de Swing Modası’nda bir çember oluşturmuş dans ederken hayal etmek çok da zor olmasa gerek, her zaman gördüğümüz bir manzara bu. Bununla da kalmamışsak, içimizden biri doğaçlama bir hareket yapıyor biz de kopyacı minik bebekler gibi ne gördüysek aynen tekrarlıyorsak ya da biri “spank the baby!”, “SuzyQ!” vs. diye bağırıyor ve biz de o sese kulak verip o hareketi yapıyorsak, işte bu yaptığımız 1930’lardan bizlere kalan orijinal Big Apple’ın esintileridir.

big_apple1

Güney Karolina Üniversiteli üç beyaz genç, 1937 yazında bir gün, Kolombiya’da aslında o dönem sadece siyahilere açık olan Big Apple Gece Kulübü’ne girmek için izin alır. Kulübün sahibi Frank “Fat Sam” Boyd, iki şart koşar: Her biri 25 Cent ödeyecek ve ancak balkonda oturabileceklerdir. İşte bu gençler, Billy Spivey, Donald Davis ve Harold “Goo-Goo” Wiles, o gece ve takip eden gecelerde başka arkadaşlarını da alarak balkondan dans pistindeki siyahilerin yukarıda tarif ettiğim şekilde dans etmelerini izler. O kadar hoşlanırlar ki bundan, müzik susmasın da dans durmasın diye müzik kutusuna atılmak üzere piste bozukluklar attıkları bile olur. [1]

big_apple2

Bir rivayete göre bu dans daha da eskilerde, 1860’larda Güney Karolina ve Georgia’daki çiftliklerde çalışan Afro-Amerikanlar tarafından yaratılmıştır; ama Big Apple’ın Big Apple oluşu bu gençlerin bu dansı, gördükleri yerin adıyla anmaya ve önce Myrtle Sahili’ndeki Pavilion’da ve sonra okul dansları da dahil başka yerlerde dans etmeye başlamalarına dayanır. Dansın ünü böylece yayılır; Arthur Murray dahi Big Apple’ı aynı yıl dönemin ikinci en büyük sahnesi Roxy Theater’da izledikten sonra ders programına alır [1].

The Big Apple with the Arthur Murray Shag Dancers isimli kısa film, 1937, Arthur Murray kendisi yönetmiş, orijinal Big Apple muhtemelen böyle bir danstı.

“Whitey benden Whitey’s Lindy hoppers için bir koreografi hazırlamamı istedi, ben de çalışmaya başladım. İlk başta, mektubunu okuyup hareketleri gözümde canlandırmaya çalıştığımda, neden bahsediyor bu adam diye düşündüm. Sonra müzik açıp gerçekten hareketler yapmaya başladım. İlkin Count Basie’nin “John’s Idea”sını kullandım, ama sonra “One O’Clock Jump”a geçtim çünkü biraz daha yavaş ve daha ritmikti.” – Frankie Manning

big_apple4

Lakin bugün Big Apple dediğimizde aklımıza ilk ve yegane gelen şey bir grup arkadaşın bir çember etrafında bu tarz, doğaçlama dans etmesi değil. Asıl Frankie Manning’in bir koreografisi var ki doğuş hikayesi orjinal Big Apple’a dayanır ve oldukça da ilginçtir. Orjinal Big Apple stili hızlıca yayılmaya devam ederken, Frankie Manning’in Roxy’de bu dansla tanışan menajeri Herber White, nam-ı diğer Whitey, New York’tan o sıralarda dans grubu Whitey’s Lindy Hoppers ile birlikte Hollywood’da olan Manning’e bir telgraf çeker ve Big Apple’dan bahseder. Whitey’nin heyecanla anlattığı bu jazz hareketleri hali hazırda Manning’e ve diğer lindy hopçulara yabancı hareketler değildir. Bunun üzerine Frankie Manning orijinal dansı hiç seyretmemiş olmasına rağmen anlatılanlardan yola çıkarak kendisi bir koreografi oluşturur ve grubuna öğretir. Böylece bugün de swing organizasyonlarında sıkça yapılan Frankie Manning’in Big Apple rutini doğar, bu rutinde hem solo hem de eşli dans edilen bölümler vardır [2].

“İnsanlar Keep Punching’deki Big Apple’ın benim orijinal koreografim olduğunu sanıyor, ama Everybody Sings’de yaptıklarımıza benzemesine rağmen, öyle değil. Aslında, ben Big Apple’ın ilk versiyonunu hiç gerçekten yeniden oluşturmadım, ama hareketlerin çoğu hala oradan. Yıllar içinde yaptığım birçok farklı varyasyona sağlam bir temel oluşturuyorlar.” – Frankie Manning

Whitey’s Lindy Hoppers o sıra Hollywood’da Judy Garland’ın Everybody Sings adlı film çekimleri için bulunuyor. Manning’in ilk Big Apple koreografisi de böylece filme alınmış fakat daha sonra filmin yapımcıları ve Whitey arasındaki anlaşmazlıklardan ötürü bu kısım filmden çıkarılmış. Ancak 1939’da Keep Punchin’ filminde Whitey’s Lindy Hoppers’ın bu rutinle dans ettikleri bir bölüm vardır [2]:

Dansçılar: Thomas “Tops” Lee-Wilda Crawford, William Downes-Francis ”Mickey” Jones, Joyce Daniels-Al Daniels, Norma Miller-George Grenidge, Frankie Manning-Lucille Middleton [3]

Keep Punching’de duyduğumuz müzik The Solomon Douglas Swingtet tarafından 2006’da Swingmatism albümleri için “Big Apple Contest” adıyla yeniden kaydedilmiştir.

1937’nin sonlarında Big Apple o kadar meşhur olur ki Life dergisi Big Apple’ın doğuşu ve 1937 yılının Big Apple yılı olarak hatırlanacağı hakkında dört sayfalık resimli bir yazı yayınlar [1].

big_apple5

big_apple6

1930’ların sonunda altın çağını yaşayan bu dans 1940’ların başlarında eski bir hevese dönüşmüştür bile. 1980’lerdeyse Lance Benishek ve Betty Wood, Big Apple zamanını bilen iki dansçı, Amerika ve Avrupa’da Big Apple öğretmeye yeniden başlar. 1988’de, dansın 50. yılı, her şeyin başladığı yerde, Kolombiya, Güney Karolina’da kutlanır. 1990’lardan bu yana da lindy hop grupları Big Apple koreografisini yeniden kullanıyor [1].

 

Rutini öğrenmek için yılın belirli zamanlarında Swing İstanbul Stüdyosu dersler düzenliyor. Ancak istemeniz durumunda Patrick ve Natasha’nın oldukça eğitici bir videosu bulunuyor. Bu videodan yararlanarak da rutini öğrenebilirsiniz:

 

Kaynakça

[1] http://myswingarchives.blogspot.com.tr/2011/12/big-apple_15.html

[2] http://www.swingornothing.com/4-jazz-routines-every-lindy-hopper-should-know-part-3-of-3/

[3] http://www.savoystyle.com/big_apple.html

 

google+

linkedin

Leave a Reply

Widget Area

This section is widgetized. To add widgets here, go to the Widgets panel in your WordPress admin, and add the widgets you would like to Right Sidebar.

*This message will be overwritten after widgets have been added